Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Επιστολή της Προέδρου





       Σε μια δύσκολη για όλους μας συγκυρία, μια εποχή που χρειάζεται ενότητα και ομοφωνία για να διεκδικήσουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα και τα κοινωνικά αγαθά που τόσο βάναυσα έχουν καταπατηθεί, οι συναδέλφισσες της ΠΑΣΚ για άλλη μια φορά επέλεξαν ν’ ακολουθήσουν το δρόμο της διάσπασης.
     Θεωρώ πως κάτω από τόσο δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, οι άνθρωποι θα πρέπει να γίνονται μια γροθιά για να χτυπήσουν αυτούς που φέρουν την ευθύνη. Ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με το συνδικαλισμό ελπίζοντας πως τα προβλήματά μας είναι τόσο σοβαρά που είναι πολυτέλεια οι στείρες αντιπαραθέσεις γιατί αντιμετωπίζουμε όλοι τα ίδια προβλήματα. Διαπίστωσα όμως, με σκληρό τρόπο, μέσα από την παρούσα καταγγελία καθώς και αυτήν του προηγούμενου Απριλίου,  πως νοοτροπίες και αγκυλώσεις είναι βαθιά ριζωμένες και θέλουμε ακόμη πολύ δουλειά για να τις ξεριζώσουμε. Δυστυχώς όμως ο χρόνος τελειώνει.
     Είναι γνωστό πως τα τελευταία τριάντα χρόνια ο συνδικαλισμός  χειραγωγήθηκε από τα δύο κόμματα που διαχειρίστηκαν την εξουσία. Η ΠΑΣΚ και η ΔΑΚΕ παρακλάδια αυτών των κομμάτων μετέτρεψαν το συνδικαλισμό σε «δούναι και λαβείν» και τους τοπικούς συλλόγους σε βουλευτικά γραφεία όπου τα ρουσφέτια και η τακτοποίηση των ημέτερων ήταν ο μοναδικός λόγος της ύπαρξής τους.     
       Μέσα στο διοικητικό συμβούλιο συναναστρέφομαι με συναδέλφους που ξέρουν καλά τη δουλειά τους και έχουν να προσφέρουν σαν εκπαιδευτικοί, αναλώνουν όμως όλη την αγωνιστική τους διάθεση στο να στηρίξουν τις παρατάξεις τους. Παρατάξεις που με τις επιλογές τους έφτασαν τον κλάδο στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, παθητικό και αδρανή.
      Στη συνεδρίαση του Δ.Σ. στις 6 Σεπτεμβρίου πρότεινα να σταλεί μια επιστολή στη ΔΟΕ με την οποία να εκφράζουμε τη διαφωνία μας για τον τρόπο που είχε εξαγγελθεί η απεργία για την 12η Σεπτεμβρίου. Με δελτίο τύπου στις 8 Αυγούστου, όπου κυρίαρχο αίτημά μας ήταν ο μισθός του νεοδιόριστου. Αυτό όχι φυσικά  γιατί   δεν ενδιαφέρομαι για τους νέους συναδέλφους,(εδώ σας παραπέμπω σε μία συνέντευξή μου που έχω αναρτήσειστο blog του συλλόγουμας) αλλά γιατί πιστεύω πως αυτό προκαλεί την κοινωνία(άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι) που είναι εξαθλιωμένη οικονομικά και πως δεν μας συμφέρει  να την έχουμε απέναντι, δεδομένων και των συνθηκών της λάσπης που εξαπολύεται καθημερινά εναντίον μας από τα Μ.Μ.Ε.
      Πιστεύω πως μόνο με μαζική κάθοδο όλων των συνδικάτων σε αγώνα διαρκείας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής μπορεί να μας κάνει να ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα βελτιωθούν τα οικονομικά των νεοδιόριστων και όλων μας. Σ’ αυτό οι συνάδελφοι στο Δ.Σ. δεν διαφώνησαν, επισήμαναν μόνο να μην χρησιμοποιήσουμε τη λέξη «διαφωνώ» και με θλίψη μου διαπίστωσα πως  το πρόβλημα ήταν πως δεν είχαν τη δύναμη να διαφωνήσουν ανοιχτά με τη ΔΟΕ  την οποία στηρίζουν άκριτα για λόγους ενδοπαραταξιακής αλληλεγγύης.
    Γι’ αυτό η λέξη «Διαφωνώ» έγινε «Προτείνω» γιατί ήμουνα μειοψηφία. Γιατί βλέπετε συνάδελφοί μου δυστυχώς σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία παίζουμε με τις λέξεις για να μην δυσαρεστήσουμε.
     Είναι φανερό πως η πλειοψηφία της ΔΟΕ για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, λόγω του ότι είναι εκλογική χρονιά και για να κερδίσει τους νεοδιόριστους  προκαλεί το κοινό αίσθημα προβάλλοντας σαν κυρίαρχο αίτημα τα οικονομικά μας. Μόνο χαμένοι είμαστε με αυτό τον τρόπο και δεν πρόκειται να μας στηρίξει κανείς.
        Τώρα όσον αφορά τη λέξη «γελοίο», δεν χρειάζεται να πω πως είναι η αφορμή και όχι η αιτία. Άλλωστε όλοι καταλαβαίνετε πως δεν είναι δυνατόν να σας θεωρώ γελοίους που απεργήσατε, αφού συμμετείχα στην απεργία  κι εγώ.
      Οφείλω να πω πως πάντα στέλνω τις επιστολές σε όλα τα μέλη πριν δημοσιευτούν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μόνο η συνάδελφος η Βάσω η  Μαλέα είχε κάποιες διορθώσεις, ήταν όμως μειοψηφία κι έτσι η  επιστολή έφυγε ως έχει. Όσο για τη συνάδελφο και  γραμματέα του συλλόγου την Θάλεια την Κώστα  που ισχυρίζεται ότι δεν πήρε την επιστολή , η απόδειξη ότι την έστειλα βρίσκεται στο mail του συλλόγου. 
     Δυστυχώς με όλ’ αυτά αναβλήθηκε το έκτακτο Δ.Σ. της Πέμπτης 20-9 το οποίο είχε συγκληθεί με σκοπό τον προγραμματισμό των δράσεων του συλλόγου μας για την απεργία στις 26-9. Έτσι δεν έμενε χρόνος για την καλύτερη οργάνωση της απεργίας. Η ΔΑΚΕ απουσίαζε δικαιολογημένα από εκείνο το Δ.Σ. κι έτσι με την αποχώρηση της ΠΑΣΚ το Δ.Σ. αναβλήθηκε.
      Αισθάνομαι άσχημα που αντιλαμβάνεστε πως το Δ.Σ. του συλλόγου μας αναλώνεται σε ανούσιες ενέργειες σε μια συγκυρία που απαιτείται ομόνοια και δράσεις για το κοινό καλό.  Χρειάζεται χρόνος ακόμη για να ξεπεράσουμε σύνδρομα εξάρτησης  και  μικροπαραταξιακές σκοπιμότητες  που βάζουν έναν τοίχο μπροστά στο «καινούργιο» από το οποίο αισθάνονται ότι απειλούνται.
        Καλώ τους συναδέλφους των παρατάξεων να απεγκλωβιστούν έστω και την ύστατη στιγμή από λογικές και τακτικές που τους αδικούν σαν εκπαιδευτικούς και σαν ανθρώπους. Έχουν να προσφέρουν, αρκεί να αφήσουν πίσω τους παλιές νοοτροπίες και εξαρτήσεις.  Ας σταματήσει ο σύλλογός μας να γίνεται πεδίο αντιπαράθεσης συμφερόντων με αποτέλεσμα να δουλεύουμε μόνο για επίδειξη ισχύος και ποιος θα έχει τα ηνία για να μας ελέγχει καλύτερα. Κύριο μέλημά μας είναι το συμφέρον του κλάδου μας και όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε πολλά.
                                                                                                               Τάνια Κορμά


Δεν υπάρχουν σχόλια: