Η εισήγηση του Ομότιμου Καθηγητή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κ. Χαράλαμπου Κωνσταντίνου ΠΡΟΣΟΧΗ!!! : Η εισήγηση ανήκει στον Καθηγητή Κωνσταντίνου Χαράλαμπο, που είναι και ο συντάκτης, υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα και απαγορεύεται οποιαδήποτε αναπαραγωγή χωρίς την αναφορά του ονόματος του συντάκτη!!!

 

Η Αποστολή του Εκπαιδευτικού σε ένα Δυσχερές Σχολικό και Κοινωνικό Περιβάλλον

Κωνσταντίνου Χαράλαμπος

Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων-Αντιπρόεδρος Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος

 

Βασικά Σημεία της Εισήγησης

Ø Ποια είναι η Αποστολή του Σχολείου από Παιδαγωγική και Κοινωνική Σκοπιά;

Ø Πότε θεωρούμε ότι το Σχολείο είναι Αποτελεσματικό;

Ø Ποια είναι η Αποστολή του Εκπαιδευτικού;

Ø Πότε θεωρούμε ότι ο εκπαιδευτικός είναι Αποτελεσματικός;

Ø Ποιες είναι οι βασικότερες Δυσχερείς Συνθήκες πραγμάτωσης της Αποστολής του Εκπαιδευτικού;

Ø Τελικές Επισημάνσεις και Προτάσεις.

 

  

Αποστολή Σχολείου

Τι είναι το σχολείο;

qΤο σχολείο είναι ένας εκπαιδευτικός θεσμός με συγκεκριμένη παιδαγωγική και κοινωνική αποστολή, ο οποίος μέσα από τις λειτουργίες του μεταβιβάζει στους μαθητές κοινωνικοπολιτισμικά «αγαθά» (γνώσεις, δεξιότητες, αξίες, κανόνες, στρατηγικές κ.ά.) και κοινωνικοεπαγγελματικές δυνατότητες και θέσεις.

qΕίναι, δηλαδή,  ένας θεσμός, ο οποίος δημιουργήθηκε, αλλά και καθιερώθηκε λόγω της επιβεβλημένης ανάγκης για παροχή «οργανωμένης, συστηματικής και μεθοδευμένης αγωγής, διδασκαλίας και μάθησης», ως προϊόν της επιστημονικής, πολιτισμικής, οικονομικής και κοινωνικής εξέλιξης μιας κοινωνικής ομάδας ή χώρας.

qΤο σχολείο, ουσιαστικά, εκφράζει την επικρατούσα πολιτική ιδεολογία και το επίπεδο υπόστασης και ανάπτυξης μιας κοινωνίας (Κωνσταντίνου,  2015).

 

 

 

 

Η αποστολή του σχολείου περιγράφεται συνοπτικά ως ακολούθως:

 

Ø Το σχολείο ασκεί αγωγή και κοινωνικοποιεί τον μαθητή, για να διαμορφώσει την προσωπικότητά του και να συμβάλει στην ομαλή ένταξή του στο κοινωνικό σύστημα.

Ø Το σχολείο διδάσκει και μαθαίνει, αποβλέποντας στην ανάπτυξη του γνωστικού, νοητικού και συναισθηματικού επιπέδου του μαθητή.

Ø Το σχολείο αξιολογεί τον μαθητή, για να διαπιστώσει αν επιτυγχάνει τους εκπαιδευτικούς στόχους και να εντοπίσει τυχόν ελλείψεις και ανεπάρκειες, καθώς και τις δυνατότητες του μαθητή, αποβλέποντας στην ανατροφοδότηση και βελτίωση της μαθησιακής διαδικασίας.

Ø Τέλος, το σχολείο εποπτεύει τον μαθητή, αποδεσμεύοντας τον γονέα από τον παιδαγωγικό του ρόλο και επιδιώκοντας να προσφέρει ασφαλή και αξιοπρεπή διαβίωση στον μαθητή.

 

 

 

Τι οφείλει να  παρέχει ένα «Καλό» Σχολείο στους μαθητές του;

Να τους προετοιμάσει για τη ζωή, έτσι ώστε να ρυθμίζουν και να επιλύουν ορθολογικά, αποτελεσματικά  και χωρίς ματαιώσεις τα ατομικά και κοινωνικά ζητήματα και, τελικά, να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας, κατά το δυνατόν,  ολοκληρωμένης προσωπικότητας σε αυτούς.

Θέλουμε έναν μαθητή με κριτική και δημιουργική σκέψη, με ενισχυμένη αυτοπεποίθηση, έναν μαθητή που σέβεται τον πολιτισμό, το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον, που σέβεται τον συνάνθρωπό του και τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία. Έναν μαθητή με αρχές υπέρ της δημοκρατίας και της ειρήνης. Τελικά, έναν μαθητή με μόρφωση και παιδεία.

 

 

                  Αποστολή Εκπαιδευτικού

Σχέση Σχολείου και Εκπαιδευτικού

Όπως ειπώθηκε προηγουμένως, το σχολείο, επιτελεί συγκεκριμένες κοινωνικές και παιδαγωγικές λειτουργίες, στις οποίες ο εκπαιδευτικός διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. και είναι εξαρτημένος από τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του.

 

Με βάση τις τέσσερις λειτουργίες του σχολείου, ο εκπαιδευτικός επιτελεί τέσσερις ρόλους, του:

Παιδαγωγού (Διαπαιδαγωγεί), Διδασκάλου (Διδάσκει), Αξιολογητή (Αξιολογεί), Επόπτη (Εποπτεύει)

 

Τι σημαίνει Αποτελεσματικός Εκπαιδευτικός;

Αποτελεσματικός θεωρείται ο εκπαιδευτικός που φέρει σε πέρας με αποτελεσματικό τρόπο την επαγγελματική του αποστολή ή, αλλιώς, ο εκπαιδευτικός που επιτυγχάνει τους επιστημονικούς και εκπαιδευτικούς στόχους που συνδέονται άρρηκτα με τη θέση και τον ρόλο του. Με άλλη διατύπωση, αυτός που φέρει αποτελεσματικά σε πέρας τις τέσσερις λειτουργίες του σχολείου.

 

Ποιος θεωρείται «Αποτελεσματικός» και, τελικά, «Ικανός» Εκπαιδευτικός

Σε κάθε περίπτωση και σύμφωνα με τα ερευνητικά δεδομένα, αποτελεσματικός και, τελικά, ικανός εκπαιδευτικός, από άποψη παιδαγωγική, θεωρείται αυτός που:

ü Σέβεται τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα  και, γενικότερα, τις ιδιαιτερότητες του μαθητή.

ü Αναπτύσσει σχέση εμπιστοσύνης μαζί του.

ü Ενισχύει την υπευθυνότητα και την αυτονομία του.

ü Συνδιαμορφώνει κανόνες που συμβάλλουν στην οριοθέτηση της συμπεριφοράς του μαθητή. 

ü Οργανώνει σωστά, από άποψη μεθοδολογική, τη διδακτική και μαθησιακή διαδικασία.

ü Αποφεύγει να στιγματίζει και, γενικότερα, να προσβάλλει τον μαθητή.

ü Αφιερώνει χρόνο ακρόασης για τον μαθητή.

ü Χαρακτηρίζεται από αυτοκυριαχία, δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοπιστία, συνέπεια, πραότητα και υπομονή.

ü Είναι ο εκπαιδευτικός, τελικά,  που, σέβεται την προσωπικότητα του μαθητή και, πάνω απ’ όλα, υπηρετεί τα μαθησιακά, εκπαιδευτικά και, συνολικά, τα παιδαγωγικά συμφέροντα του μαθητή (Κωνσταντίνου,  2015).

 

 

Αποτελεσματικός-Ικανός Εκπαιδευτικός
(Σε μια άλλη εκδοχή και με βάση τα πορίσματα πρόσφατων ερευνών) είναι αυτός που:

ü Δείχνει θερμός, με κατανόηση και όχι ψυχρός και απόμακρος, δηλαδή είναι προσιτός και δείχνει οικειότητα με τους μαθητές.

ü Δουλεύει οργανωμένα και επαγγελματικά και όχι πρόχειρα, χωρίς            σχεδιασμό.

ü Παρακινεί και είναι επινοητικός και όχι πληκτικός και μονότονος.

ü Κάνει πολλές και διαφορετικού βαθμού δυσκολίας ερωτήσεις.

ü Αποδέχεται τα συναισθήματα των μαθητών του.

ü Επιδοκιμάζει τις ιδέες των μαθητών του.

ü Επαινεί και ενθαρρύνει τους μαθητές του.

ü Διδάσκει με ενθουσιασμό και κάνει τη μάθηση ευχάριστη.

ü Προσαρμόζει τη διδασκαλία του ανάλογα με την περίσταση.

ü Είναι σαφής, όταν παρουσιάζει τη διδακτέα ύλη.  

ü Χρησιμοποιεί ποικίλα διδακτικά υλικά και μεθόδους.

ü Δείχνει έμπρακτα το ενδιαφέρον του για τους μαθητές του και παρέχει πολλές ευκαιρίες σε αυτούς να κατακτήσουν την ύλη και τους στόχους της διδασκαλίας (Ματσαγγούρας,  2006, Κωνσταντίνου,  2015).

 

Πότε ένας εκπαιδευτικός βρίσκεται πλησιέστερα στη Επίτευξη της Αποστολής του

Τα πορίσματα των ερευνών έχουν δείξει τις ακόλουθες βασικές παραμέτρους:

ü Όταν διαθέτει άρτια επιστημονική, παιδαγωγική

    και διδακτική εκπαίδευση και επιμόρφωση.

ü Όταν επιτελεί το έργο του σε ευνοϊκό πλαίσιο σχολικών και εργασιακών συνθηκών.

ü Όταν αναγνωρίζεται το έργο του από άποψη ηθική, πολιτειακή, οικονομική και κοινωνική.

 

Παράγοντες Διαμόρφωσης της Επιστημονικής και Εκπαιδευτικής Στάσης του Εκπαιδευτικού

Σύμφωνα με σχετικές έρευνες και θεωρητικά μοντέλα, η επιτέλεση του ρόλου του εκπαιδευτικού επηρεάζεται κυρίως από τους ακόλουθους τρεις παράγοντες:

1.  Την επιστημονική, παιδαγωγική και διδακτική συγκρότηση και, γενικότερα, την προσωπικότητα του εκπαιδευτικού.

2.  Τις επικρατούσες συνθήκες του σχολείου ή, αλλιώς, τη σχολική πραγματικότητα (διευθυντής, οργάνωση σχολικής ζωής, κλίμα ανάμεσα σους εκπαιδευτικούς κ.ο.κ.) και

3.  Το στενότερο και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον (τομείς της κοινωνικής ζωής-πολιτική, οικονομία κ.ο.κ.) (Κωνσταντίνου,  2015).

 

Δυσχέρειες στην Επιτέλεση της Αποστολής του Εκπαιδευτικού

Οι περισσότεροι ρόλοι στα επαγγέλματα που ασκούν οι άνθρωποι είναι, κατά κάποιον τρόπο, προσδιορισμένοι με σαφήνεια, αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας στην καθημερινή πράξη.

Ο ρόλος του εκπαιδευτικού, όμως, διακρίνεται από μια ασάφεια και πολυπλοκότητα στον προσδιορισμό και τη μορφή υλοποίησής του, πράγμα που οφείλεται, αφενός στον διευρυμένο και σημα­ντικό ρόλο που παίζει το σχολείο στις κοινωνίες και αφετέρου και, πιο ειδικά, στο πρόβλημα που ανακύπτει όταν το γενικό πλαίσιο λειτουργίας του ρόλου μετασχηματίζεται  και υλοποιείται στις επιμέρους διαστάσεις του (Κωνσταντίνου,  2015).

 

Ειδικότερα, τα κυριότερα ερωτήματα που απασχολούν τους κοι­νωνιολόγους και τους παιδαγωγούς στο θέμα αυτό έχουν ως σημεία αναφοράς τους σκοπούς του σχολείου, το είδος των γνώσεων που παρέχει, το εκπαιδευτικό περιεχόμενο των διαδικασιών του και, γενικότερα, τα προσόντα τα οποία πρέπει να αποκτήσει ο μαθητής.

Το πρόβλημα της ασυμφωνίας για τον ρόλο του εκπαιδευ­τικού εκδηλώνεται στις περιπτώσεις που ο εκπαιδευτικός προσπαθεί να εναρμονίσει τον παιδαγωγικό «νόμο» (ανάγκες, ενδιαφέροντα, ιδιαιτερότητες… μαθητή) με χαρακτηριστικά της κοινωνίας και, ειδικότερα, με τον «νόμο» της αγοράς εργασίας (επίδοση, ανταγωνισμός...) (Κωνσταντίνου,  2015).

 

Προσδοκίες από τον Ρόλο του Εκπαιδευτικού

Οι αρμοδιότητες, που έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας ο εκπαιδευτικός, λοιπόν,  συνιστούν ένα σύνθετο και πολύπλοκο πλαίσιο, στο οποίο συ­μπυκνώνονται ενδιαφέροντα, ανάγκες, απαιτήσεις και προσδοκίες που προέρχονται από διαφορετικούς παράγοντες και φορείς της κοινωνικής ζωής.

 

Αντιφάσεις και Διλήμματα από τις Διαφορετικές Προσδοκίες

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο εκπαιδευτικός να βρίσκεται, αρκετές φορές, σε μια συγκε­χυμένη κατάσταση και κάτω από διαρκή πίεση, όπου κυριαρχούν τα διλήμ­ματα και οι αντιφάσεις. Οι προσδοκίες των κοινωνικών ομάδων, βέβαια, δεν εμφανίζονται με την ίδια μορφή στις διάφορες περιόδους. Διατηρούνται,  όμως, και αυξάνονται συνεχώς, ανάλογα με τις πολιτικές, πολιτισμικές, οικονομικές, επιστημονικές, τεχνολογικές, υγειονομικές και, γενικά, κοινωνικές εξελίξεις, καθώς και από τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του ίδιου του σχολείου στο κοινωνικό σύστημα. Και, ασφαλώς, οι προσδοκίες αυτές αλλάζουν και διαφοροποιούνται στις επιμέρους βαθμί­δες της εκπαίδευσης (νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο) (Κωνσταντίνου,  2015).

 

Βασική Αντιφατικότητα στην Πραγματοποίηση του Ρόλου του Εκπαιδευτικού

Η πολυπλοκότητα και η δυσκολία στην εκπλήρωση του ρόλου για τον εκπαιδευτικό οφείλονται, κατά κανόνα, στο γεγονός ότι ο εκπαιδευτικός εί­ναι εξουσιοδοτημένος να φέρει σε πέρας τις αρμοδιότητές του, από το ένα μέρος με βάση τις σχετικές διοικητικές ρυθμίσεις και από το άλλο, σύμφωνα με την επιστημονική και παιδαγωγική του εκπαίδευση και επιμόρφωση και, γενικότερα, τη συγκρότηση της προσωπικότητάς του (Κωνσταντίνου,  2015).

Οι επιπλέον λόγοι, που επιβάλλουν την άρτια παιδαγωγική και διδακτική κατάρτιση των εκπαιδευτικών, είναι οι επιστημονικές, εκπαιδευτικές, πολιτισμικές, οικονομικές, τεχνολογικές, υγειονομικές, πολιτικές και, ευρύτερα, κοινωνικές περιστάσεις, οι οποίες έχουν διαμορφώσει ένα πολυφωνικό, ευμετάβλητο και ανοιχτό σε νέες αλλαγές πλαίσιο (βλ. εξ αποστάσεως εκπαίδευση λόγω πανδημίας).

Το πλαίσιο αυτό συνεπάγεται αδιάλειπτες ανακατατάξεις και εξελίξεις σε επίπεδο πληροφοριών, γνώσεων, αξιών, προσανατολισμών και, γενικότερα, κοινωνικοπολιτισμικών δεδομένων.

 

 

Η Παράμετρος «Μαθητής»   

qΜε βάση παιδαγωγικές και ψυχολογικές παραδοχές, ο μαθητής αποτελεί μια μοναδική και αποκλειστική οντότητα με τις ιδιαιτερότητές του, τις γλωσσικές, τις πολιτισμικές, τις γνωστικές, τις νοητικές, τις συναισθηματικές, τις βιολογικές, τις οικογενειακές, τις κοινωνικές κ.λπ.

qΑυτό σημαίνει ότι ο εκπαιδευτικός οφείλει να λάβει σοβαρά και υπεύθυνα υπόψη του στην οργάνωση της εκπαιδευτικής πράξης  την ατομικότητα του μαθητή που είναι μοναδική και αποκλειστική για κάθε άτομο.

qΣήμερα αναδεικνύεται επιτακτικά η ανάγκη της αρτιότερης επαγγελματικής συγκρότησης των εκπαιδευτικών, για να διαχειριστούν, εκτός από τις καθιερωμένες παιδαγωγικές και διδακτικές ανάγκες, και την πολιτισμική ετερότητα των μαθητών και τα αυξημένα ποσοστά παραβατικότητας και αποκλίνουσας συμπεριφοράς τους.

 

 

Νέοι Ρόλοι για τον Εκπαιδευτικό: «Κοινωνικός Παιδαγωγός» και «Κοινωνικός Ψυχολόγος»

qΑναζητώντας τα αίτια στην αλλαγή της συμπεριφοράς των μαθητών, οι ερευνητές διαπιστώνουν καθοριστικές μεταβολές στο οικογενειακό και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, οι οποίες είναι ιδιαίτερα αισθητές στην ελληνική κοινωνική πραγματικότητα, ως προϊόν, πέραν των άλλων, της οικονομικής, υγειονομικής και κοινωνικής κρίσης  που ταλανίζει τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.

qΑυτό συνεπάγεται νέα δεδομένα στη συμπεριφορά των μαθητών, την οποία πρέπει να διαχειριστεί ο εκπαιδευτικός σε καθημερινή βάση  και για την οποία δεν είναι θεσμικά προετοιμασμένος και εκπαιδευμένος να αντιμετωπίσει από άποψη παιδαγωγική και ψυχολογική. 

 

Πρώιμα Σημάδια Εμφάνισης Προεφηβείας

Εξαιτίας των πρωτεϊνών υψηλής ποιότητας, που προσλαμβάνουν τα παιδιά  σήμερα

μέσω της διατροφής τους, επισπεύδεται η ανάπτυξή τους. Δηλαδή, εκδηλώνεται ένας

οργασμός ορμονών που προκαλεί:

vΑκόμη και πριν από την ηλικία των 10 ετών, εμφάνιση τριχοφυίας

vΜεταβολές στα χαρακτηριστικά του σώματός τους (εμφάνιση ενός μαστού και έπειτα από 6 μήνες του άλλου, μεγάλωμα των όρχεων)

vΟ ιδρώτας τους αρχίζει και αποκτά άσχημη μυρωδιά (κακοσμία), όπως των ενηλίκων

Με αποτέλεσμα να δημιουργείται αβεβαιότητα και ανασφάλεια στο παιδί, που

εκδηλώνονται με επιθετικότητα, εσωστρέφεια  μέχρι και κατάθλιψη.

 

Χαρακτηριστικά της Εφηβικής Συμπεριφοράς

§  Ανασφάλεια εξαιτίας των σωματικών αλλαγών

§  Έντονη συναισθηματική κατάσταση και αστάθεια ψυχικής διάθεσης (ψυχικός αναβρασμός – θυμική αναστάτωση) εξαιτίας των ραγδαίων αλλαγών στο ορμονικό σύστημα και της αφύπνισης της σεξουαλικότητας (πάθος – αδιαφορία, φιλία – εχθρότητα, ευφορία – μελαγχολία κ.λπ.)

§  Ιδιόμορφη διαχείριση των συναισθημάτων του και ανάπτυξη στενών σχέσεων με συνομηλίκους παρά με τους γονείς (απεξάρτηση – αυτονόμηση)

§  Υπερευαισθησία στην αξιολόγηση των άλλων (κυρίως των συνομηλίκων), μοναξιά, μελαγχολία

§  Βίωση έντονου άγχους και φόβου λόγω των οικογενειακών συγκρούσεων, της αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος και της αναζήτησης καινούριων φίλων.

 

Παρατηρείται αύξηση του ποσοστού των διαταραχών στα παιδιά, τουλάχιστον την τελευταία εικοσαετία. Η αύξηση αυτή υπολογίζεται της τάξης του 20%.

Ερευνητικά δεδομένα από πολλές χώρες δείχνουν ότι στο χώρο του Σχολείου τα σημερινά παιδιά είναι πιο μοναχικά και καταπιεσμένα, πιο οργισμένα και απείθαρχα, πιο επιθετικά και παρορμητικά.

Το Σχολείο καλείται πλέον να παίξει έναν σημαντικό ρόλο, εκπαιδεύοντας τα παιδιά στην ανάπτυξη και καλλιέργεια των συναισθημάτων και των κοινωνικών δεξιοτήτων, όπως ο αυτοέλεγχος, η ενσυναίσθηση, η επίλυση διαφορών και διαφωνιών, η συνεργασία, η συλλογικότητα, κ.ά. (Βλ. περισσότερα: Χατζηχρήστου,  2005 και 2009, Μονάδα Εφηβικής         Υγείας Νοσοκομείου «Αγλαϊα Κυριακού» 2010, Τσιγκρής,  2012, Κωνσταντίνου,  2015).

 

 

 

 

 

 

Eυρήματα ερευνών με παιδιά που χρήζουν ειδικής διαχείρισης (αναλογικά ποσοστά σε τάξη 25 μαθητών)*

Η μέση σχολική τάξη των 25 μαθητών είναι πιθανόν να έχει:

        Τουλάχιστον  5  μαθητές με σημαντικές ανάγκες ψυχικής υγείας

        Τουλάχιστον  6  μαθητές που ζουν σε συνθήκες φτώχειας

        Τουλάχιστον  1  μαθητή που υφίσταται σοβαρή κακοποίηση.

Πηγή: Doll, Zucker & Brehm, (επιμέλεια Χατζηχρήστου, 2009),  Κωνσταντίνου, 2015, Unicef 2017

 

Η Στάση των Γονέων

qΟι γονείς, σε μεγάλο ποσοστό, κρίνουν με κριτήριο αφενός το παραδοσιακό σχολείο, το οποίο οι ίδιοι είχαν γνωρίσει ως μαθητές, και αφετέρου τις αντιλήψεις και νοοτροπίες που έχουν διαμορφώσει με βάση τα ισχύοντα στο εκπαιδευτικό και κοινωνικό σύστημα…

qΟι γονείς αυτοί, λοιπόν, δίνουν βάρος στον ποσοτικό γνωσιοκεντρισμό, τον εξετασιοκεντρισμό και τον βαθμοκεντρισμό και όχι στη γενική μόρφωση και παιδεία και, ειδικότερα, στη διαμόρφωση ενός κριτικά σκεπτόμενου πολίτη και, γενικότερα, μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας…

qΕπιπλέον, οφείλω να υπογραμμίσω πως ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο εκπαιδευτικός είναι ότι ένας αριθμός γονέων παρεμβαίνει δυσλειτουργικά στη σχέση του με το σχολείο και τον ίδιο τον εκπαιδευτικό (Κωνσταντίνου, 2015).

 

Τελικές Επισημάνσεις και Προτάσεις

ü Απουσιάζει η Σταθερή, Ενιαία και Συναινετική Εκπαιδευτική Πολιτική

ü Αξιολόγηση και Χαρτογράφηση Εκπαιδευτικής Πραγματικότητας

ü Αλλαγή Παιδαγωγικών Προσανατολισμών Σχολείου (βαρύτητα στη διαπαιδαγώγηση, την παιδεία και τη μόρφωση)

ü Βελτίωση Σχολικών Συνθηκών (Εκπαιδευτική Διαδικασία, Διδακτέα Ύλη,  Αναλογία Εκπαιδευτικού-Μαθητών, Εσωτερικός Κανονισμός Σχολικής Μονάδας, Υποδομές, Θεσμοί Προστασίας Εκπαιδευτικών από διάφορους παράγοντες κ.ο.κ.)

ü Εκπαίδευση Εκπαιδευτικών και θεσμός Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών (Πρέπει να δοθεί μια λύση με τον θεσμό αυτό που ταλαιπωρεί χιλιάδες εκπαιδευτικούς)

ü Ηθική, Κοινωνική και Οικονομική Αναγνώριση και Αναβάθμιση του Έργου του Εκπαιδευτικού. Είναι αποδεδειγμένο ερευνητικά ότι η εκπαίδευση συνιστά κεφάλαιο οικονομικής, πολιτισμικής, επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης ενός κοινωνικού συστήματος, αλλά όχι με υποβαθμισμένο εκπαιδευτικό και σχολείο.

 

Η Στάση του Υπουργείου Παιδείας

Ø Απαιτείται στάση αναγνώρισης και υποστήριξης και όχι απαξίωσης του εκπαιδευτικού

Ø Έμπρακτη συνεργασία και συμμετοχή των στελεχών και των εκπαιδευτικών σε ζητήματα εκπαιδευτικών σχεδιασμών

Ø Θεσμική προστασία των εκπαιδευτικών από εξωσχολικούς παράγοντες

Ø Οι αιφνιδιασμοί, η υπερφόρτωση του εκπαιδευτικού με νέες υποχρεώσεις, η απειλή κυρώσεων, η κατασταλτική λογική και οι καταιγιστικές παρεμβάσεις του Υ.ΠΑΙ.Θ. διαβρώνουν την αυτονομία του και δυσχεραίνουν, αναμφίβολα, το έργο του, προκαλώντας, τελικά, τη δυσφορία και την απογοήτευσή του εκπαιδευτικού.

 

qΔυστυχώς, οι συχνές και πυκνές παρεμβατικές ενέργειες του Υ.ΠΑΙ.Θ. εγείρουν συναισθήματα και στάσεις αμφισβήτησης και απαξίωσης προς τους εκπαιδευτικούς και διαμορφώνουν, αναμφίβολα, επιβαρυντικό και, γενικά, ασφυκτικό και αρνητικό κλίμα στις σχέσεις τους.

qΕκτιμούμε ότι όλα αυτά έχουν τις επιπτώσεις τους στον εκπαιδευτικό, δεδομένου ότι τον πιέζουν, τον επιβαρύνουν και τον αποσπούν από το σημαντικό έργο του.

qΚαι ας μην λησμονούμε την αποδεδειγμένη ερευνητική παραδοχή ότι ένας εργαζόμενος αποδίδει πολύ περισσότερο, όταν είναι ικανοποιημένος από τις στενότερες και ευρύτερες εργασιακές και κοινωνικές συνθήκες που τον περιβάλλουν.

qΣτην περίπτωση της διαχείρισης της εκπαίδευσης θα προτείναμε στην ηγεσία του Υ.ΠΑΙ.Θ. να αξιοποιήσει τον βασικό και γενικό κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο  ο τρόπος επικοινωνίας και υλοποίησης των σχεδιασμών και των εκπαιδευτικών μέτρων καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα και την αποτελεσματική εφαρμογή του.

qΚαι ας μην ξεχνούν το Υπουργείο Παιδείας και οι άλλοι εμπλεκόμενοι στην εκπαίδευση ότι «Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην» (Μέγας Αλέξανδρος).

 

Σας ευχαριστώ πολύ!